«Ἄφετε τὰ παιδία καὶ μὴ κωλύετε αὐτὰ ἐλθεῖν πρός με,
τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν»
(Κατά Ματθαίον, 19ο, 14)
Πολύ έψαξα να βρω έναν μικρό τυμπανιστή για τα Χριστούγεννα, ξέρετε, εκείνο το παιδί του τραγουδιού, που το μόνο που είχε να χαρίσει στη γέννηση ενός βασιληά, ήταν να παίξει στο τύμπανό του… πα ραμ παμ παμ παμ, ραμ παμ παμ παμ!
Ήταν τόσοι πολλοί οι τυμπανιστές που είδα και άκουσα, γνωστοί τραγουδιστές, παιδιά και χορωδίες από διάφορες φυλές της γης, ως και ήρωες κινουμένων σχεδίων.. Και ξαφνικά τον συνάντησα! Έπαιζε σε μια παληά μαυρόασπρη ταινία, χωρίς χαμόγελο και φορούσε φτωχά ρούχα, (ένα κασκέτο, ένα κασκώλ, ένα στενό τριμμένο σακάκι) μεσ’ τον χειμώνα.
Του είπαν να πάει κι αυτός μαζί να δει τον νεογέννητο βασιλιά, θα πήγαιναν δώρα να του αφήσουν για να τον τιμήσουν. Συνεσταλμένος, όμως όχι σκυφτός, τόσο μικρός και τρυφερός, τόσο σεμνός, με φυσική σοβαρότητα που θα πήγαινε να δει έναν βασιληά και την έγνοια, μα που φτωχός κι αυτός, δεν είχε κάποιο δώρο να του φέρει, παρά μόνο να του παίξει στο τύμπανο «πα ραμ παμ παμ παμ, ραμ παμ παμ παμ …»
- Μπορώ να παίξω για Σένα πα ραμ παμ παμ παμ στο τύμπανό μου; τον ρώτησε
Και του έπαιξε στο τύμπανο, του έπαιξε όσο πιο όμορφα μπορούσε..
Τότε Εκείνος, του χαμογέλασε..
Και στο πρόσωπο του μικρού τυμπανιστή φωτίστηκε χαμόγελο!
- Ίσως έτσι αρμόζει, με έναν αληθινό μικρό τυμπανιστή μέσα μας να πλησιάσουμε πιστεύοντας το θαύμα (το όποιο θαύμα) και να του χαριστούμε. Και ίσως τότε κι αυτό μας χαριστεί.
Καλά Χριστούγεννα!