Τα πράγματα δεν είναι πάντα αυτό που φαίνονται.

Escher, sky and water

Δύο άγγελοι, σαν άνθρωποι οδοιπόροι, ζήτησαν να περάσουν τη νύχτα τους στο σπίτι μιας πλούσιας οικογένειας. Τους φιλοξένησαν με δυσαρέσκεια και τους έβαλαν να κοιμηθούν νηστικοί σ΄ένα υγρό κρύο υπόγειο. Στον τοίχο του υπογείου, ο μεγαλύτερος άγγελος είδε μία τρύπα στον τοίχο και την επισκεύασε.
Την επόμενη νύχτα, οι άγγελοι έφτασαν σ’ ένα φτωχικό σπίτι, όμως ο χωρικός και η γυναίκα του που έμεναν εκεί, ήταν πολύ φιλόξενοι. Αφού τους έφεραν να φάνε τα λίγα που είχαν, τους πρόσφεραν το κρεβάτι τους για να κοιμηθούν.
Με την ανατολή του ήλιου, οι άγγελοι βρήκαν τον χωρικό και την γυναίκα του να κλαίνε. Η μοναδική τους αγελάδα που το γάλα της ήταν μία ευλογία, είχε πεθάνει.
Ο νεότερος άγγελος θυμωμένος ρώτησε τον μεγαλύτερο πώς άφησε αυτό να συμβεί και τον κατηγόρησε:
- Η πρώτη οικογένεια τα είχε όλα κι εσύ την βοήθησες. Η δεύτερη είχε λίγα αλλά τα πρόσφερε κι εσύ άφησες την αγελάδα τους να πεθάνει;!
- Μέσα στην τρύπα του τοίχου υπήρχε κρυμμένο χρυσάφι και επισκευάζοντας την τρύπα αυτό το χρυσάφι δεν θα βρισκόταν ποτέ. Και την περασμένη νύχτα, όταν κοιμόμασταν μέσα στο δωμάτιο του καλού χωρικού, ο άγγελος του θανάτου ήρθε και έψαχνε να βρει την γυναίκα του. Τον παρακάλεσα πολύ και δέχτηκε να πάρει αντί της την αγελάδα. Τα πράγματα δεν είναι πάντα αυτό που φαίνονται*

Πράγματι, πολλές φορές, κάτι που το θεωρούμε αρνητικό για μας, αποδεικνύεται πως δεν είναι, ή το αντίστροφο. Επίσης πολλά πράγματα φαίνονται αλήθειες χωρίς να είναι ή το αντίστροφο, δίκαια ενώ δεν είναι κλπ.

.........................................................
Παρακάτω ένα βίντεο από την ταινία Don Juan De Marco. Δεν έχει τίποτα κοινό, φαίνεται, με την προηγούμενη ιστορία. Μόνο που και εδώ, τα πράγματα δεν φαίνονται όπως πραγματικά είναι. Σ' όλη την ταινία εναλλάσσουν ρόλους η αλήθεια και το ψέμα, η τρελή φαντασία και η σκληρή πραγματικότητα, το υγιές και το ασθενές . Όπως είναι, ή όπως φαίνονται ότι είναι.

Οι δύο κύριοι πρωταγωνιστές είναι ένας "ψυχικά ασθενής" νέος, που μεταμφιεσμένος σε Don Juan De Marco και φορώντας μάσκα, ισχυρίζεται ότι είναι ο μεγαλύτερος εραστής που υπήρξε ποτέ και ένας ψυχίατρος, που ετοιμάζεται να συνταξιοδοτηθεί. Το περιστατικό του νέου αυτού είναι το τελευταίο του. Ο γιατρός μαθαίνει από τον νέο την αλήθεια της ζωής και αφού του εξασφαλίζει το εξιτήριο από την ψυχιατρική κλινική, του ανταποδίδει ένα δώρο στο νησί Έρως.

Quando la Ames (Όταν η αγάπη)

Με μάσκες ή χωρίς, τα πρόσωπα δεν είναι πάντα αυτό που φαίνονται!

Καλή αποκριά!

update 1/3/09 : Και καλή Σαρακοστή!!

-Το Quando la Ames τραγουδούν οι Jose Hernandez και Nydia Rojas

Το τραγουδάει επίσης και ο Bryan Adams στο

“Have you ever really loved a woman” με υπέροχους

στίχους. Μοναδικοί οι ηθοποιοί της ταινίας: Johnny Depp,

Marlon Brando, Faye Dunaway, Géraldine Pailhas

* Από μια γαλλική ιστορία «Les choses ne sont pas toujours ce qu' elles paraissent».

ζινέτ

Χθες η εφημερίδα είχε μία συνέντευξη της Ζινέτ.

Ποιά είναι η Ζινέτ για ν' ασχοληθεί κανείς μαζί της; Δεν είναι μοντέλο, ηθοποιός, καλλιτέχνης, πετυχημένη επαγγελματίας ή έστω κάποια χωρίς τίτλο περιφερόμενη σε κοινωνικές εκδηλώσεις life style. Είναι μία μαροκινή μετανάστης χωρίς νόμιμα έγγραφα για την παραμονή της εδώ που υπέστη ξυλοδαρμό από το αφεντικό της, ενώ είχε προηγηθεί η εργασιακή της εκμετάλευση και η άσκηση ψυχικής βίας.

Θα πείτε ε, και; Όλοι γνωρίζουμε ή υποψιαζόμαστε αντίστοιχες πονεμένες ιστορίες. Όμως μέσα σ' αυτή την ιστορία της συνέντευξης, συνυπάρχουν και καταγράφονται συγχρόνως, το θάρρος της Ζινέτ να μιλήσει και να φωτογραφηθεί, η απάνθρωπη συμπεριφορά "συνανθρώπων" μας, (κυκλώματα μεταφοράς ανθρώπων, αφεντικά, μπράβοι, αστυνομικοί,γιατροί, αδιάφοροι παρατηρητές..) αλλά και άλλων συνανθρώπων μας, που της συμπαραστάθηκαν και την βοήθησαν (ευτυχώς, ναι, υπάρχουν αυτοί οι άνθρωποι, είναι πολλοί, αλλά όχι αυτοί που ακούγονται) καθώς και ότι βρέθηκε και ένα μέρος να καταφύγει. Παράλληλα, αναδύονται τα γνωστά θέματα που υπάρχουν γύρω μας, η εκμετάλευση της εργασίας του παράνομου μετανάστη και ο εκβιασμός του για γνωστοποίηση της παρανομίας του, η άσκηση ψυχικής και σωματικής βίας στην γυναίκα και εδώ ειδικότερα της εξαρτώμενης εργασιακά. Κι ανάμεσα απ' όλα αυτά τα όνειρα ενός ανθρώπου για μια καλύτερη ζωή να κατακερματίζονται.

Σήμερα, στο ευαισθητοποιημένο κοινωνικά Ξεbλοgάρισμα ξαναδιάβασα αυτό το θέμα και αντιγράφω:

"Η Ζινέτ δούλευε ως καθαρίστρια σε ένα "πολιτιστικό κέντρο" της Βόρειας Ελλάδας. Δεν έφταναν οι 15-18 ώρες εργασίας για 20 ευρώ, αλλά ξυλοκοπήθηκε βάναυσα από το αφεντικό της επειδή δεν χόρεψε οριεντάλ για τους πελάτες. Οταν μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο το προσωπικό προσπάθησε να την αποτρέψει από το να δει ιατροδικαστή και να μιλήσει με τις κοινωνικές υπηρεσίες. Τελικά, χάρη στην καλοσύνη κάποιων ευαισθητοποιημένων συνανθρώπων μας, βρίσκεται σε ξενώνα της Αλληλεγγύης. Η Ζινέτ είχε το κουράγιο να δημοσιοποιήσει τον εφιάλτη που πέρασε ξεπερνώντας το φόβο της απέλασής της από την Ελλάδα. Όλη η συγκλονιστική της ιστορία εδώ *

(Αναρτήθηκε από pastaflora)"

* "Οι άλλοι πρωταγωνιστές
«Με χτύπησαν γιατί δεν ήθελα να χορέψω» "
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΣΤΑΥΡΟΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
Τα ΝΕΑ Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2009

πρέβεζα

Ήταν ένα τριήμερο στην Πρέβεζα για επαγγελματικούς λόγους. Κι ανάμεσά του τα γενέθλιά μου στις 13. Η πρόγνωση του καιρού καθόλου αισιόδοξη - καταιγίδα, 4 βαθμοί C, 82% υγρασία, 6 μποφώρ. Όμως σαν δώρο για μένα, ο ήλιος χαμογελούσε πίσω από λίγα σύννεφα και η βόλτα μας στο λιμάνι, στα πανέμορφα δρομάκια της Πρέβεζας και στη νότια της πλευρά, ήταν υπέροχη.

Κατέβασα από το ράφι της βιβλιοθήκης μου ένα βιβλίο για τον Καρυωτάκη που τραγικά η μοίρα του συνδέεται με την Πρέβεζα. Το βιβλίο το έχω τοποθετήσει δίπλα σε ένα βιβλίο της Πολυδούρη - τα βιβλία μου είναι ταξινομημένα στα ράφια με βάση δικούς μου κανόνες αρχειοθέτησης:)-. Διάλεξα ένα μη απαισιόδοξο ποίημα του για να κλείσω την ανάρτηση.

"Το φεγγαράκι απόψε..."

Το φεγγαράκι απόψε στο γιαλό
θα πέσει, ένα βαρύ μαργαριτάρι.
Κι απάνω μου θα παίζει το τρελό
τρελό φεγγάρι.

Όλο θα σπάει το κύμα ρουμπινί
στα πόδια μου σκορπίζοντας, αστέρια.
Οι παλάμες μου θα 'χουνε γενεί
δυο περιστέρια

Θ' ανεβούν - ασημένια δυο πουλιά -
με φεγγάρι -δυο κούπες - θα γεμίζουν,
με φεγγάρι τους ώμους, τα μαλλιά
θα μου ραντίζουν.

Το πέλαγο χρυσάφι αναλυτό,
θα βάλω τ'όνειρό μου σε καϊκι
ν' αρμενίσει. Διαμάτι θα πατώ
λαμπρό χαλίκι.

Το γύρω φως ως θαν τη διαπερνά,
η καρδιά μου βαρύ μαργαριτάρι.
Και θα γελώ Και θε να κλαίω... Και να,
να το φεγγάρι.

μια παρτίδα στη σκακιέρα.

Άραβες στην Ισπανία παίζοντας σκάκι

Μαύρα κι άσπρα τετράγωνα, μετρημένα, κλεισμένα μέσα σε ένα μεγαλύτερο τετράγωνο-σκακιέρα να εναλλάσσονται... Μαύρα κι άσπρα τα πιόνια, μετρημένα, σοφά ή λανθασμένα να κινούνται μέσα στα τετράγωνα ...
Ισότης στο χρώμα, στις πλευρές, στα τετράγωνα, στα πιόνια. Ίδιοι, γνωστοί οι κανόνες του παιχνιδιού μόνο για δύο. Οι κινήσεις φανερές, οι σκέψεις κρυφές πολύπλοκες, τα συναισθήματα υπαρκτά όπως σε κάθε παιχνίδι και η νίκη μόνο για τον ένα. Η ισοπαλία επιτρέπεται, στην πραγματικότητα ήττα και για τους δύο αφού κανένας δεν κέρδισε.
Οι κανόνες! Ω οι κανόνες! Διαχρονικοί.
Ο στόχος δεν είναι μόνο να ζήσει ο Βασιληάς αλλά να πεθάνει ο Βασιληάς του αντιπάλου. Οι πύργοι, οι τρελλοί–αξιωματικοί, τα άλογα, τα στρατιωτάκια, ο καθένας μ’ένα ρόλο και με ορισμένες ελευθερίες κινήσεων σε συγκεκριμένες διαδρομές. Ο τρελλός να κινείται διαγώνια (πώς αλλοιώς από λοξά να πήγαινε;), ο πύργος ευθύγραμμα, το άλογο, το μόνο που υπερπηδά τα πιόνια σε κινήσεις Γ. Τα στρατιωτάκια, με μικρά βήματα, στην πρώτη γραμμή για τις πρώτες θυσίες, χαρίζοντάς τους (;!) το προνόμιο να μεταμορφώνονται σε βασίλισσα αν φτάσουν στην τελική απέναντι γραμμή (κι εδώ η υπόσχεση για αναβάθμιση του πιστού στρατιώτη, ή του έμπιστου υπηρέτη της εξουσίας ή το σύνδρομο της Σταχτοπούτας). Η Βασίλισσα!! Τί υπέροχο δυνατό πιόνι! Να έχει την ελευθερία να κινείται σε όλη τη σκακιέρα να υπερασπίζεται τον Βασιληά της και να θυσιάζεται όποτε χρειαστεί. (Σε γλώσσες της ανατολής ο ρόλος αυτός χαρίζεται στον Βεζύρη και ο λόγος προφανής). Ο Βασιληάς με μικρές κινήσεις να μη βγαίνει προς τα έξω για να προστατεύεται, (οι άλλοι βέβαια να πεθαίνουν για χάρη του) και η μεγαλύτερη κίνησή του άντε να είναι ένα ροκέ για να κρυφτεί πίσω από τον πύργο.
Και το παιχνίδι αρχίζει κομψά, με ανοίγματα του άσπρου και μετά του μαύρου (κι εδώ το χρώμα έχει αυτή τη σειρά) .
Σκέψη σε κάθε κίνηση, όχι μόνο αντιδρώντας στη δράση του άλλου, αλλά προβλέποντας την επόμενη αντίδραση στην αντίδραση κλπ. Πρόβλεψη για μία, για δύο, για τρεις κινήσεις …. και οι πιθανοί συνδυασμοί πολλοί. Προσοχή: ποτέ δεν πρέπει να υποτιμά κανείς τον αντίπαλο, να χαλαρώνει, να λυπάται, να χαρίζεται, να θεωρεί εξ αρχής τη νίκη δική του.

Και οι κινήσεις συνεχίζονται, μέχρι τελικής πτώσης. του Βασιλιά. «Ματ!» (στ’ αραβικά σημαίνει «πέθανε») η λέξη που δεν θέλει ν’ ακούσει κανένας σκακιστής από τον αντίπαλό του μπρος στο αδιέξοδο πλέον των κινήσεων.

«Το σκάκι»: Μανόλης Αναγνωστάκης

Μουσική:Δημήτρης Παπαδημητρίου, Ερμηνεία: Γεράσιμος Ανδρεάτος

Ευγενικό παιχνίδι, αλλά με σκληρούς κανόνες (και αλήθειες) από τη ζωή.

Πολλά βιβλία έχουν γραφτεί για ανοίγματα και στρατηγικές στο σκάκι, άπειρα για τη ζωή, αλλά αλήθεια πόσο πολλές φορές η καρδιά χαίρεται όταν παίζει χωρίς απ' αυτά ν’αποστηθίσει, κι ας χάσει στο τέλος. Αρκεί ότι έπαιξε με τον δικό της τρόπο σ’αυτό το παιχνίδι της ζωής. Μια παρτίδα στη σκακιέρα.

"My way", Frank Sinatra

φωτ. από http://www.historyforkids.org/learn/islam/games/

your love

Your love - Ennio Morricone & Dulce Pontes