“αν ήταν όλα… αλλιώς”

Tης Αλκυόνης Παπαδάκη

«Αν η ψυχή μας φορούσε πάντα τα καλά της και καλωσόριζε τα όνειρά μας…
Αν το καράβι μας έφτανε φωταγωγημένο στο λιμάνι που είχαμε διαλέξει…
Αν στην προβλήτα μας περίμεναν με ανθοδέσμες και χειροκροτήματα, όλοι αυτοί που αγαπήσαμε…
Αν δεν είχαμε αφήσει την πόρτα της ψυχής μας ανοιχτή για να βρουν άσυλο οι κατατρεγμένοι… Τι απερισκεψία κι αυτή! Πάντα τους ληστές τους περνούσαμε για κατατρεγμένους.
Αν ξέραμε να διαβάζουμε εγκαίρως τα σημάδια των καιρών και να προβλέπουμε τις καταιγίδες…
Αν δεν είχαμε μπερδέψει τα σημεία του ορίζοντα και περιμέναμε να βγει ο ήλιος από τη δύση… Πόσος χαμένος χρόνος, αλήθεια!
Αν…Αν…
Αν ήταν όλα αλλιώς!
Μα τότε, πώς θα ξεχωρίζαμε το φως που κλείνουν μέσα τους τα φύλλα της παπαρούνας;»

από το βιβλίο “αν ήταν όλα… αλλιώς”
της Αλκυόνης Παπαδάκη

starry glances

Όταν σύννεφα κρύβουν το βράδυ τα άστρα, αυτά είναι θλιμμένα.
Όχι γιατί συννεφιάζει ο ουρανός.

Αλλά γιατί δεν μπορούν να στείλουν στη γη

αστεροαχτίδες σαν μικρά πουλιά, παρηγοριά μεσ’ το σκοτάδι αυτών που αγαπούν,

κι αστερόσκονη να ομορφήνει τα όνειρά τους

Και τότε, ποιος είπε ότι δεν πέφτει βροχούλα στ’ άστρα;

update 30.5.09Οι φωτογραφίες δεν έχουν υποστεί καμία επεξεργασία, παρά μόνο ζουμ (1 & 2η) ή περιστροφή (2η & 3η), κι απεικονίζουν τα πολύ μακρινά φώτα από τα σπιτάκια στους πρόποδες βουνού, που λόγω απειροελάχιστης κίνησης της μηχανής, αποτυπώθηκαν τυχαία ως φωτεινά σχήματα.

καλημέρες ...

«ίδετε τα πετεινά του ουρανού, ότι ου σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο Πατήρ ημών ο ουράνιος τρέφει αυτά»."κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον".
Κι αυτά, κάθε μέρα σαν χαράζει, γεμίζουν τον ουρανό με τις πιο όμορφες καλημέρες ...
"Ω! Εσύ που κάνεις να ξημερώνει Σοφέ, ώ Εσύ που δίνεις το ριζικό Γενναιόδωρε"(ελεύθερη μετάφραση από μωαμεθανική πρωινή επίκληση- προσευχή)

Το βιντεάκι αυτό τραβήχτηκε χθες το χάραμα, χωρίς απαιτήσεις, από μια απλή φωτογραφική μηχανή. Ήθελε μόνο ν’ αποτυπώσει κάτι απειροελάχιστο από τον ήχο: δυναμώστε τον όσο μπορείτε...

αποχρώσεις τριαντάφυλλου :

αγκάθια κι αρώματα, υποσχέσεις ονείρου στις μικρές πεταλούδες ...

update 22.5.09

Όλα τα τριαντάφυλλα χαρισμένα στη Μαριέλα, - κι έτσι ήταν από την αρχή να γίνει:))

για τα παιδιά...

… Και μία γυναίκα που κρατούσε ένα μικρό στην αγκαλιά της, είπε, μίλησέ μας για τα παιδιά,

Κι εκείνος είπε:

Τα παιδιά σας δεν είναι παιδιά σας.
Είναι οι γιοί και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τη ζωή.
Έρχονται στη ζωή μέσω εσάς,
αλλά όχι από σας,
αν και είναι μαζί σας, ακόμα δεν σας ανήκουν.
Μπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας,
Όχι όμως και τις ιδέες σας.
γιατί αυτά έχουν τις δικές τους ιδέες.
Μπορείτε να στεγάσετε τα σώματά τους,
όχι όμως και τις ψυχές τους.
Γιατί οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο
που εσείς δεν μπορείτε να επισκεφθείτε ούτε στα όνειρά σας.
Μπορείτε να προσπαθήσετε να τους μοιάσετε,
αλλά μη γυρεύετε να τα κάνετε σαν εσάς.
Γιατί η ζωή δεν πηγαίνει προς τα πίσω
και δεν σταματά στο χθες.
Εσείς είστε το τόξο απ’ όπου τα παιδιά σας
σα ζωντανά βέλη θα τιναχθούν μπροστά…
........................................................

«Ο Προφήτης»
Χαλίλ Γκιμπράν

"Αν στα μάτια μου θολώσει

το ζαφείρι μια σταλιά,

τρυφερά θα το στεγνώσει

η μαμά μου με φιλιά

..........

Πώς με λένε; Οι γειτόνοι

με φωνάζουνε Στρατή,

Μα η μαμά, σαν με σηκώνει,

"θησαυρό " με λέι. Γιατί; "

Από μία παιδική ανθολογία,

"Ο θησαυρός της μάνας"Ρίτα Μπούμη -Παπά

Σήμερα, γιορτή σου, είναι όλα όμορφα αλλά εσύ λείπεις...

Και μου λείπεις...

"Δος μου το χέρι σου..."

Και να που φτάσαμε εδώ
Χωρίς αποσκευές
Μα μ ένα τόσο ωραίο φεγγάρι
Και εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο
Φτωχή ανθρωπότητα, δεν μπόρεσες
ούτε ένα κεφαλαίο να γράψεις ακόμα
Σα σανίδα από θλιβερό ναυάγιο
ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος?

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Βέβαια αγάπησε
τα ιδανικά της ανθρωπότητας,
αλλά τα πουλιά
πετούσαν πιο πέρα

Σκληρός, άκαρδος κόσμος,
που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα
πάνω απ το δέντρο που βρέχεται?

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Ύστερα ανακάλυψαν την πυξίδα
για να πεθαίνουν κι αλλού
και την απληστία
για να μένουν νεκροί για πάντα

Αλλά καθώς βραδιάζει
ένα φλάουτο κάπου
ή ένα άστρο συνηγορεί
για όλη την ανθρωπότητα

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Καθώς μένω στο δωμάτιο μου,
μου ρχονται άξαφνα φαεινές ιδέες?
Φοράω το σακάκι του πατέρα
κι έτσι είμαστε δυο,
κι αν κάποτε μ άκουσαν να γαβγίζω
ήταν για να δώσω
έναν αέρα εξοχής στο δωμάτιο

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη

Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη
μ ένα άστρο ή μ ένα γιασεμί
σαν ένα τραγούδι που καθώς βρέχει
παίρνει το μέρος των φτωχών?

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη!

Δος μου το χέρι σου..
Δος μου το χέρι σου..

"Αλλά τα βράδυα" Τάσος Λειβαδίτης

Μικρή- μεγάλη η ευχή : "... μ' ένα άστρο ή μ' ένα γιασεμί".

ένα ήσυχο πρωινό...

Η τελευταία φωτογραφία, πολύ επίκαιρη, είναι για τον σύζυγό μου και τον Fegia